دلنوشته های مادرانه...

به سوی او قدمی برداریم...

آتشی نمی سوزاند ابراهیم را

و دریایی غرق نمی کند موسی را.

کودکی، مادرش او را  به دست موجهای نیل می سپارد،

تا برسد به خانه ی فرعون تشنه به خون...

دیگری را برادرانش به چاه می اندازند،

سر از خانه ی عزیز مصر در می آورد...

عاقبت بر تخت ملک می نشید از ،

"قصص" قرآنی هنوز هم نیاموختی؟

که اگر همه ی عالم قصد ضرر رساندن ، 

به تو را داشته باشند و

خدا نخواهد نمی توانند،

و این که یگانه تکیه گاه من و توست...

پس به"تدبیرش"اعتماد کن...

به"حکمتش"دل بسپار...

به او"توکل" کن...

به سمت او"قدم"بردار...

تا ده قدم آمدنش را به "تماشا" بنشانی